Zainteresowanie aktywnością fizyczną wraz z wiekiem na ogół maleje. Warto jednak zadbać, aby towarzyszyła każdego dnia ze względu na wiele zalet z tego płynących. Można wymienić kilka dyscyplin, których uprawianie nie powoduje przeciążeń i jest stabilne. Należą do nich między innymi specjalistyczny bieg czy też chód. Dzięki temu uprawiać mogą je nawet osoby z chorobami krążenia. Która z „dyscyplin” jest lepsza? A może warto je uprawiać równocześnie?
Slow jogging — bieganie dla każdego
Klasyczny bieg może być zbyt dużym obciążeniem dla osób starszych lub tych po przebytych zawałach. Znacznie lepiej sprawdza się tutaj slow jogging. Dyscyplinę tę można uznać za nową metodę biegania pozwalającą zmotywować do aktywności wszystkich, którzy potrzebują nieco ruchu. Wolny bieg nastawiony jest bowiem na higienę ciała, a nie jego eksploatację i bicie rekordów czy ściganie się ze znajomymi.
Slow jogging – dla kogo?
Slow jogging jest wskazany dla osób w starszym wieku, które chcą poprawić swoją kondycję. Wielu naukowców podkreśla, że po 65. roku życia spada pułap tlenowy i objętość mięśni. Z kolei Lekarze utożsamiają większe ryzyko zachorowania na nowotwory czy choroby krążenia m.in. ze spadkiem kondycji, a w efekcie wyższą w tej grupie wiekowej śmiertelność.
Bieg w wolnym tempie to także sposób na przyspieszenie metabolizmu i zgubienie zbędnych kilogramów. Nawet przy tak powolnym bieganiu wydatek kaloryczny jest dwukrotnie wyższy niż przy chodzie.
Jak prawidłowo uprawiać slow jogging?
Slow jogging to w zasadzie nie bieg, ale truchtanie. Chodzi o to, aby czerpać radość z biegu i nie narażać się na duży wysiłek. Dlatego najważniejszą zasadą slow joggingu jest wolne, spokojne tempo. Przeciętna prędkość dla początkujących nie powinna przekraczać 5 km/h. Jest to nawet wolniejsze tempo niż to, z jakim wiele osób przemieszcza się pieszo. Oddech nie powinien być wówczas przyspieszony i umożliwiać swobodną rozmowę.
Ważna jest również technika. Istotne jest, aby nie lądować na pięcie, a na śródstopiu (nie na palcach!). Szczególnie w sytuacji, kiedy osoba poddająca się slow joggingowi nie posiada specjalistycznego obuwia przeznaczonego do biegania. Liczy się także sylwetka. Ta powinna być wyprostowana (o ile to możliwe), a podbródek skierowany ku górze. Stopy biegacza w slow joggingu powinny poruszać się na dwóch równoległych torach.
Bieg w takiej formie i z zachowaniem odpowiedniej techniki wykonywać należy nawet sześć razy w tygodniu od 30 do 60 minut dziennie.
Chód z kijkami, czyli nordic walking
Sportem idealnie skrojonym pod osoby po przebytych chorobach sercowo-naczyniowych jest nordic walking, a więc chód z kijkami. W tym przypadku wydatek energetyczny w porównaniu z chodem nie jest tak duży, jak przy wolnym biegu, ale i tak tworzy 40% nadwyżkę w porównaniu z klasycznym spacerem. Nordic walking pozwala spalić ok. 400 kcal na godzinę.
W odróżnieniu od zwykłego spaceru nordic walking angażuje większe grupy mięśni. Przy spacerze z kijkami pracują mięśnie dolnej i górnej części ciała. Jest to dyscyplina stabilna i nie powoduje przeciążenia, dlatego zaleca się ją wielu osobom. Również tym z chorobami układu krążenia czy nawet cierpiącymi na zapalenie stawów, osteoporozę, reumatyzm, chorobę Parkinsona, stwardnienie rozsiane i wiele innych.
Poprawa układu sercowo-naczyniowego i oddechowego
Badania potwierdzają, że spacer z kijkami poprawia pracę układu sercowo-naczyniowego i oddechowego, choć to nie wszystkie korzyści jakie ta dyscyplina za sobą niesie. Nordic walking przyczynia się także do spadku poziomu cukru we krwi i cholesterolu, obniżone zostaje ciśnienie czy zwiększa się ruchomość stawów. Ponadto spowolniony zostaje proces starzenia się, choć tu jeszcze lepiej wypada mental nordic walking, a więc identyczny spacer połączony z rozwiązywaniem zagadek czy rebusów.
Jak dobrać kije do nordic walking?
Uprawiając nordic walking, uwagę należy zwrócić na kijki, które muszą być dobrane do wzrostu seniora. Długość kija oblicza się wg wzoru: wzrost x 0,66. Zakup takiego sprzętu to niewielki wydatek, jest to koszt jednorazowy, ponieważ kije do nordic walking są wytrzymałe i dobrze trzymają się dłoni. Poza tym uwagę należy też zwrócić na buty, które muszą być wygodne. Dodatkiem dla bardziej wymagających będą też rękawice.
Co wybrać?
Trudno wyrokować, który sport dla seniora, zwłaszcza po zawale czy innej chorobie będzie lepszy. Jest to wybór indywidualny, który powinien być skonsultowany ze specjalistą. Nie ulega jednak wątpliwości, że można wynieść wiele korzyści z obu rodzajów aktywności. Poprawiają one wydolność i korzystnie wpływają na organizm.